Onze één na laatste wedstrijd. We moesten tegen de nummer 1 van onze poule: Libanon XR2. We hadden eerder al van ze verloren, maar om kampioen te worden, moesten we deze wedstrijd met 4-0 winnen, anders hadden we nog een grote opgave bij de laatste wedstrijd. De avond begon goed. Team dinner bij Mariëlle thuis (die trouwens een awesome huis heeft) (en die mij dit heeft laten schrijven). De diepvries hamburgers werden gebakken, de groenten gesneden en het drinken ingeschonken. Hét perfecte eten om goed voorbereid een slag te kunnen slaan. Eenmaal aangekomen, mét volle maag, bij Schuttersveld, kon de wedstrijd beginnen. De eerste set was pittig. We gingen gelijk tegen elkaar op. Het team heeft gezongen, gejoeld en (Rian heeft) gescholden; we moesten deze set winnen. En dat gebeurde! Halleluja! Wat een opluchting. Veel credits voor deze set naar Kevin trouwens, want onze libero stond fantastisch te spelen . Nog drie sets te gaan. Nog nooit eerder was er zoveel vechtlust aanwezig bij een team. De drang om te winnen en voor het kampioenschap te gaan. De 2de en 3de set vlogen voorbij, en een paar van Niek’s en Martijn’s blocks, Annabelle’s en Derricks smashes, Merel’s tips en Mai’s services later, hadden wij ook de 2de en 3de set in de pocket. We wisten toen al dat we nog kans maakten op het kampioenschap. Maar toen... Toen kwam de vierde set. We begonnen met een goede voorsprong. Echter bleken de zenuwen in het midden van de set toe te slaan. Wat hadden we nodig? Meer gezang, meer gejoel? Libanon begon punten te scoren en kwamen steeds dichter bij ons. We hadden een punt nodig om weer vechtlust te krijgen, om kampioen te worden. En toen… (misschien lag het aan God, misschien lag het aan Tim, de grootste teamplayer van G1, misschien lag het aan de schietgebedjes van Rob en Justin op afstand, misschien lag het aan de verdediging, misschien aan een goede serve. Who knows, maar we kregen het). Alles kwam terug en... WE WONNEN! G1 KAMPIOEN! G1 KAMPIOEN! WAT EEN WEDSTRIJD, WAT EEN PRESTATIE! KAMPIOEN VAN 2018/2019. Nog nooit eerder had G1 zo gestreden voor het kampioenschap. Een 4-0 winst. Dit hadden we gedroomd, maar we durfden het niet te hopen. We hebben het gehaald! G1! Een divers team. Een sterk team. Maar vooral: een winnend team.
Een speciaal bedankje naar onze trainers Bas Spijker en Marc Brugghe. Het was ons nooit gelukt zonder zulke goede trainers en coaches!
